Ders kitaplarımızda Çanakkale muharebeleri ile Mustafa Kemal ismi özdeşleştirilir. Mesela Kemal Kara'nın Lise Tarih 2 adlı kitabında 18 Mart sonrası gelişmeler şöyle anlatılır:
Mustafa ArmaÄŸan
“Türk kuvvetleri karadan atılmadıkça BoÄŸazların geçilemeyeceÄŸini anlayan Ä°ngilizler (…) karşılarında Mustafa Kemal'i buldular. (…) Mustafa Kemal emrindeki askerlerle savaÅŸ tarihine örnek zaferler ekledi. Çanakkale SavaÅŸları, üstün düşman kuvvetleri karşısında Mustafa Kemal'in dünya çapında büyük bir komutan olduÄŸunu ve Türk askerinin yenilmeyeceÄŸini bütün dünyaya göstermiÅŸtir.”
Arıburnu ve Anafartalar cephelerindeki başarıları öyle bir abartılır ki, hiç alakasının bulunmadığı 18 Mart deniz savaşında bile 'tek kahraman' olarak ortaya çıkarıldığını görürüz. Böylece Seyit Onbaşı veya Yahya Çavuş gibi 'tehlikesiz' isimler hariç yüksek rütbeli kahramanların adı hemen tamamen silinmiştir.
Mustafa Kemal Paşa 1918 Mart'ında Ruşen Eşref'e bir mülakat verir. Mülakatın Cumhuriyet devrindeki ilk baskısı 1930'da çıkar. Şimdi ilk yayınındaki şu cümleyi beraberce okuyalım:
“Binaenaleyh zabitlerimiz, askerlerimiz hissiyat-ı vatanperverane ve dindaraneleriyle, ÅŸecaat-i mahsusa-i milliyeleri bu derece kuvvetli bir düşmana karşı Darü'l-Hilafe ve Saltanat kapılarını muhafaza etmekle cidden ÅŸayan-ı iftihar bir mevki kazanmışlardır.”
“Binaenaleyh zabitlerimiz, askerlerimiz hissiyat-ı vatanperverane ve diniyeleriyle, ÅŸecaat-i mahsusa-i milliyeleriyle bu derece kuvvetli bir düşmana karşı payitaht kapılarını muhafaza etmekle cidden ÅŸayan-ı iftihar bir mevki kazanmışlardır.”
1918'de, Osmanlı Devleti ve Hilafet ayaktayken Çanakkale'deki subay ve erlerimizin vatanseverlik ve dindarlık duygularıyla Hilafet ve Saltanatın Merkezi olan İstanbul'u koruduklarını söyleyeceksiniz ama 12 yıl geçip de Osmanlı tarihe karışıp da laiklik dayatmaları günlerinde aynı konuşmayı yeniden yayınlarmış gibi yapacak ve Hilafet ve Saltanat Merkezi (Darü'l-Hilafe ve Saltanat) kelimelerini tıraşlayacak ve yerine başkent anlamındaki payitaht kelimesini yazacaksınız ve buna yüzünüz kızarmadan Tarih diyeceksiniz.
Dahası var.
Mülakatın 1918 baskısında, “Binaenaleyh zabitlerimiz, askerlerimiz hissiyat-ı vatanperverane ve dindaraneleriyle, ÅŸecaat-i mahsusa-i milliyeleri bu derece kuvvetli bir düşmana karşı…” ÅŸeklinde geçen ve düşman Ä°ngilizlerin “kendilerine mahsus millî kahramanlığı”ndan dem vuran Mustafa Kemal'in sözü, 1930 yılında burada sanki Türk askerinin kahramanlığından bahsediliyormuÅŸ hissini verecek ÅŸekilde ve “milliyeleri” kelimesinin arkasına “ile” edatı eklenerek baÄŸlamından saptırılıp ÅŸu kılığa sokulmuÅŸtur:
“Binaenaleyh zabitlerimiz, askerlerimiz hissiyat-ı vatanperverane ve diniyeleriyle, ÅŸecaat-i mahsusa-i milliyeleriyle bu derece kuvvetli bir düşmana karşı…”
Kemalist ulema, bu defa aynı metni şu kılığa sokmakta beis görmeyecektir:
“Dolayısıyla subaylarımız, askerlerimiz vatanseverlik ve dindarlık hisleriyle, milli özelliklerinden gelen yiÄŸitlikleriyle bu derece kuvvetli bir düşmana karşı…” (Atatürk'ün Bütün Eserleri, 2, Kaynak: 2003, s. 158.)
Anlam bulanıklaştı, bağlam kayboldu ve ilk metindeki İngilizlere yönelik takdir tarihten silinmiş oldu, öyle mi? Siz öyle zannedin! Gerçeklerin bir gün ortaya çıkmak gibi kötü bir huyları olduğunu unutmayın!
Mustafa Kemal'in hayatında iki 19 Mayıs var. Biri Samsun'a çıkışı, öbürü ise Çanakkale'deki başarısızlığı. Ruşen Eşref'le yaptığı konuşmada 19 Mayıs günü 19. Tümen Komutanı olarak giriştiği taarruzdaki rolünden sadece 'biraz malumat' vermek istemiştir. Neden 'biraz'? Arıburnu ve Anafartalar'dan bertafsil bahsederken kendisinin de başında bulunanlardan olduğu 19 Mayıs taarruzumuz hakkında neden istemeye istemeye konuşmuştur?
Öte yandan 1918'de RuÅŸen EÅŸref'e konuÅŸurken 19 Mayıs taarruzunda kendi cephesinde mühim hadiseler olmamış gibi gösterir. “Bu civardaki tahkimat evvela ufak mikyasta kanlı muharebeleri intaç etti. Sonra da “Anafartalar” harekât-ı umumiyesinin mebdeini (kaynağını) teÅŸkil etti” deyip geçer. Bütün hadise bundan ibarettir.
Ancak 19 Mayıs'ın bir de yazılmayan tarihi var ki, değinmekle yetineceğiz.
Genelkurmay'ın Çanakkale Tarihi (cilt V, 3. kitap) ile İngiliz Deniz Harekatları Tarihi'ne (c. III, s. 25) göre 19 Mayıs sabahı saat 3,30'da Yarbay Mustafa Kemal'in başında bulunduğu 19. Tümen Arıburnu cephesinde taarruza geçmiş, 5,30'da bir sonuç alınamamış, 7,00'da Tümenin sağ kanadına düşman karşı taarruz düzenlemiştir. 10'da ise Kuzey Grubu Komutanlığı taarruzu durdurmuştur.
Kemalist Gen. Celil Erikan'ın yazdığı Komutan Atatürk metninden, Ruşen Eşref'e dediğinin aksine Mustafa Kemal'in 19. Tümeninde taarruz sırasında 89 subay ve 10.877 eri bulunduğunu, 27 ve 64. Alayların da kendi emrine verildiğini öğreniyoruz. Sonuç? Kemalist Erikan anlatsın:
“Yapılan saldırıda 19'uncu Tümen bölgesinde, düşmanın ilk siperlerine girilmesine karşın çok ilerlenemedi. 19'uncu Tümende 13 subay ve 1,181 er yitimine mal olan saldırıyı, kolordu saat 09.00 sıralarında durdurdu.”
Bir dakika! Yani Ruşen Eşref'e 'biraz anlattığı' hücumda asker mevcudunun onda birini mi kaybetmiş Mustafa Kemal? İlerleyememiş. Ve bu bir başarısızlık değil, öyle mi?
Bir de kuyruklu yalan takmışlar peÅŸine ki evlere ÅŸenlik. Erikan'a göre kayıplar düşman tarafında da “öyle çoktu ki” ölüleri gömmek için Ä°ngilizlerin isteÄŸiyle 22 Mayıs'ta ateÅŸkes yapılmıştır! Ä°ki taraf da ağır kayıplar vermiÅŸ.
Acaba? Buyurun: Gen. Fahrettin Altay'ın anılarından 19 Mayıs taarruzundan sonra savaÅŸ meydanında kalan “Cesetlerin hemen hepsi”nin “bizim” olduÄŸunu öğreniyoruz. (On Yıl SavaÅŸ ve Sonrası, 1970, s. 102 ve 104.)
Efsanenin sonu
Bir başka General, Fahri Belen, bu muharebede toplam 2 bin şehit, 6 bin de yaralı verildiğini, dahası, ölen ve yaralananların çoğunun Türk olduğunu yazmakta (XX. Yüzyılda Osmanlı Devleti, 1973, s. 252). Rakamı doğru kabul edelim, toplam 2 bin şehidin yarısından fazlasını (1,193 kişiyi) Mustafa Kemal'in başında bulunduğu 19. Tümen vermiştir.
Avustralyalı tarihçi Robin Prior şöyle yazar: “Mustafa Kemal'in –en iyi saatleri olmayan- 19 Mayıs'taki feci karşı saldırının başında olduÄŸunu (ama bu saldırının kendisinden kaynaklanmadığını) da anımsamamız gerekir.”
Prior'a göre 19 Mayıs taarruzu bütün Çanakkale Savaşı'nda Türklerin yaşadığı en büyük felaket oldu. 30 veya 42 bin Türk askerinden 10 bini kaybedilmişti. Ölü sayısı 3,500'dü. Peki Anzakların kaybı 'ağır' mıydı? Prior'a göre Anzakların sadece 160 ölü, 486 yaralısı vardır! 3 bin şehide karşılık 160 ölü ve düşman 'ağır' kayıp vermiş, öyle mi? Külahıma anlatın bunu.
Kuşa çevrilerek basılabilen Esad Paşa'nın hatıratı da bir şeyler söylüyor gibi. Mustafa Kemal'in Ruşen Eşref'e 19 Mayıs hücumu hakkında neden konuşmak istemediğinin satır arasını okur gibi oluyoruz cümlelerinde:
“19'uncu Tümen kendisinden beklenilen kahramanlığı bu kez gösteremedi. Bir adım bile ilerleyemedi. Her taraftan sıkıştırılmış olan düşmanın sol kanadına ÅŸiddetli ve ciddi bir saldırı yapması gerekirdi. Yalnız 16'ncı Tümen düşmanın bazı siperlerini ele geçirebildi.” (1975, s. 100.)
Peki cephede Mustafa Kemal'in yanında bulunan ve İstiklal Savaşı komutanlarından Fahreddin Altay'ın hatıraları ne diyor? Şunları:
“Safha safha devam eden bu saldırı sırasında Mustafa Kemal sol yanındaki 13. Alay'ın bu saldırıya katılması için emir vermiÅŸ, fakat saldırı sırasında alayın YARIDAN FAZLASININ eriyip gittiÄŸini gözlerimle görmüştüm.” (s. 97)
Velhasıl resmi tarihte kahramanlığı ebedileştirilmek istenen Mustafa Kemal'e başarısızlık zinhar yakıştırılmaz. Böylece Çanakkale düğümü bir türlü açılmaz ve 'Açamıyorsan örteceksin' kuralı işler.
Lakin kaçış yok. Yüzleşeceksiniz. İnatçı da olsalar efsanelerin bir ömrü vardır. Çanakkale üzerine örtülen Kemalist mitolojinin ömrü bitiyor.
Henüz yorum yapılmamış.